Bokra (Tomorrow): Lied Vol Vrede, Hoop En Liefde

Reizen is mijn passie. Er is echt geen plek op de wereld die ik niet zou willen zien. Maar een absolute zwak is er wel. Voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Nergens voel ik me zo thuis als daar, en ‘echt’ thuis heb ik permanent verwegpijn om het gebied. Het is moeilijk uit te leggen waarom, het is zo persoonlijk. Waarom is de één weg van Italië en de ander van Guatemala?

De turbulentie in de regio, momenteel vooral in Syrië en in mindere mate in Egypte, doet niets aan die gevoelens af. Met politiek houd ik me ook liever niet bezig, al moeten er voor diverse publicaties wel stukjes over geproduceerd worden. Ik verkeer bij voorkeur onder de mensen op straat en hoor wat hen bezielt. En alle vooroordelen over de Arabische wereld ten spijt is dat heus gelijk aan wat ons allemaal bezighoudt. Cliché: de gewone uitdagingen en vreugden van het leven.

Toekomst zonder geweld

Onder de huidige omstandigheden zijn de zorgen voor miljoenen Midden-Oosterlingen wel vele malen groter dan de onze. Maar niemand die me ooit vijandig bejegende omdat ik een westerse vrouw ben. En waarom zou dat wel gebeuren? Uiteindelijk wil iedereen hetzelfde: veiligheid, vertrouwen, liefde, een dak boven het hoofd, kleding, eten en drinken, een toekomst, voor jezelf, je familie en vrienden.

Niemand, echt niemand wordt beter van (bijna) oorlog. Wie wil die ook? Niet de gewone Midden-Oosterse man en vrouw. Oorlog en geweld zijn instrumenten van politici en elementen die uit zijn op macht. Of ze die wens nu religieus inkleden of niet, dat doet er niet toe. Want wie wordt daar uiteindelijk beter van?

Wederzijds respect

Uiteindelijk moet het ook in het Midden-Oosten mogelijk zijn om vreedzaam samen te leven. Om net als vanouds goed om te gaan met de buren, ongeacht hun afkomst, religieuze of politieke overtuiging. Wederzijds respect is geen naïeve optie voor de toekomst, maar de enige weg uit de huidige impasses in het gebied.

Afgelopen februari was ik samen met mijn collega Ineke de Haan in Syrië om gegevens te verzamelen voor een nieuwe reisgids voor het land. Het project is na onze terugkomst tot nader orde uitgesteld. Contact met Syrische collega’s is nu nauwelijks mogelijk. Met een negatief reisadvies voor Syrië zijn ze voor 100% werkeloos.

Bokra (Tomorrow)

Hoe gaan onze vrienden deze crisis overleven? Zouden wij zoiets kunnen overleven? Beangstigende vragen die alsmaar opkomen. Meer dan welkom was daarom de link die ik eind november via via doorkreeg: een videoclip van het lied Bokra, een Arabische bewerking van Quincy Jones’ Tomorrow over vrede, hoop en liefde, dat voor het goede doel is ingezongen door de allergrootste artiesten, mannen en vrouwen, uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika.

Zelfs al versta je de Arabische tekst over vrede tussen volkeren en religies (‘de vrienden Ahmed [=Mohammed], Jezus en Mozes’) niet, de vreugde, lol en warme gevoelens spatten zo ongeveer van je scherm als je alleen maar naar de clip kijkt. Dit is de andere kant van de regio zoals je die hier maar weinig ziet. Voor geen goud wil ik die onthouden. Luister, kijk, geniet en stuur de link door.

Ik wens je alles waar Bokra voor staat. Plus heel relaxte feestdagen en een 2012 vol reizen – in het hoofd of in het echt!

PS: let vooral op de volgende kanjers in Bokra’s clip: de Irakees Kadim Al-Sahir (vanaf 1:51), de Syriër Nassif Zeytoun (vanaf 2:02) en de Algerijnse Souad Massi (vanaf 3:48). Voor meer informatie over Bokra’s initiatief klik je verder.